De windfee blaast
zich eeuwig, haar
bries wordt
een harem breed.
Ze trekt aan
een witte krulwilg,
armen wiegen
de hemel bloot,
haar kind wordt
een harp aan
zoetgevooisde stemmen,
de bomen walsen
zich kaal.
Ze waagt zich
eeuwig jong.
Gedicht van Ludo Geloen